Λεμονιά
Πώς κατηγοριοποιούνται οι λεμονιές
Μονόφορες: ανθίζουν την άνοιξη, καρποφορούν τον επόμενο χειμώνα.
Δίφορες: καρποφορούν μία φορά το χειµώνα και μία δεύτερη το καλοκαίρι.
Πολύφορες: καρποφορούν όλο το χρόνο.
Οι κυριότερες ποικιλίες
Στις περισσότερες ποικιλίες λεμονιάς η συγκομιδή ξεκινάει από τις αρχές φθινοπώρου και κλιμακώνεται μέχρι την επόμενη άνοιξη. Υπάρχουν όμως και ποικιλίες που παράγουν καρπούς και το καλοκαίρι.
Ιντερντονάτο (Inderdonato): Μονόφορη ποικιλία με μεγάλους, επιμήκεις ή κυλινδρικούς καρπούς με λίγα κουκούτσια. Εχει φλοιό μετρίου πάχους, λείο και στιλπνό, ενώ η χυμώδης σάρκα της είναι πρασινο¬κίτρινη, τραγανή και ξινή. Εξαιτίας της πρωιμότητάς της (συγκομίζεται από Αύγουστο - Σεπτέμβριο έως Φεβρουάριο) είναι κατάλληλη για παραθαλάσσιες περιοχές.
Εύρηκα (Eureka): Παραγωγική ποικιλία με ζουμερούς και αρωματικούς καρπούς, μικρού μεγέθους, χωρίς πολλά κουκούτσια. Η δίφορη αυτή ποικιλία, που συλλέγεται, φθινόπωρο, άνοιξη και καλοκαίρι, είναι ευπαθής στην κορυφοξήρα.
Λίζμπον (Lisbon): Παραγωγική μονόφορη ποικιλία χωρίς πολλά σπέρματα, με μεγάλη περιεκτικότητα σε χυμό. Ο καρπός της είναι μεγάλος με ελλειπτικό σχήμα, πολύ κοντό λαιμό και μεγάλη θηλή. Συγκομίζεται από Οκτώβριο μέχρι Φεβρουάριο. Είναι ευπαθής σε προσβολή από κορυφοξήρα.
Αδαμοπούλου: Πολύφορη ποικιλία με μεγάλους, ξινούς και χυμώδεις καρπούς που έχουν τραχύ φλοιό με λίγα σπέρματα. Ενδείκνυται για καλλιέργεια σε μέρη όπου υπάρχει πρόβλημα με την ασθένεια κορυφοξήρα.
Μαγληνό: Πολύ παραγωγική μονό¬φορη ποικιλία με μετρίου μεγέθους χυμώδεις και σχεδόν άσπερμους καρπούς. Ο φλοιός των καρπών της, που ωριμάζουν από Οκτώβριο έως Μάρτιο, είναι λεπτός, ενώ η ξινή σάρκα της είναι αρωματική και πλούσια σε χυμό. Είναι ευπαθής στην κορυφοξήρα.
Βακάλου: Δίφορη ποικιλία με μεγάλους, εύγευστους και χυμώδεις καρπούς, με λεία επιδερμίδα και λεπτό φλοιό, που το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της συλλέγεται άνοιξη και καλοκαίρι.
Ζαμπετάκη: Πολύφορη ποικιλία που παράγει καρπούς μετρίου µεγέθους με σάρκα πολύ χυμώδη, δίχως πολλά κουκούτσια. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της συγκομίζεται την άνοιξη και το καλοκαίρι. Παρουσιάζει ευαισθησία στην κορυφοξήρα.
Καρυστινό: Εχει μετρίου μεγέθους χυμώδεις καρπούς, με λίγα σπέρματα.Είναι ποικιλία μονόφορη, που συλλέγεται από τα τέλη του φθινοπώρου έως τις αρχές της άνοιξης.
Μονόφορες: ανθίζουν την άνοιξη, καρποφορούν τον επόμενο χειμώνα.
Δίφορες: καρποφορούν μία φορά το χειµώνα και μία δεύτερη το καλοκαίρι.
Πολύφορες: καρποφορούν όλο το χρόνο.
Οι κυριότερες ποικιλίες
Στις περισσότερες ποικιλίες λεμονιάς η συγκομιδή ξεκινάει από τις αρχές φθινοπώρου και κλιμακώνεται μέχρι την επόμενη άνοιξη. Υπάρχουν όμως και ποικιλίες που παράγουν καρπούς και το καλοκαίρι.
Ιντερντονάτο (Inderdonato): Μονόφορη ποικιλία με μεγάλους, επιμήκεις ή κυλινδρικούς καρπούς με λίγα κουκούτσια. Εχει φλοιό μετρίου πάχους, λείο και στιλπνό, ενώ η χυμώδης σάρκα της είναι πρασινο¬κίτρινη, τραγανή και ξινή. Εξαιτίας της πρωιμότητάς της (συγκομίζεται από Αύγουστο - Σεπτέμβριο έως Φεβρουάριο) είναι κατάλληλη για παραθαλάσσιες περιοχές.
Εύρηκα (Eureka): Παραγωγική ποικιλία με ζουμερούς και αρωματικούς καρπούς, μικρού μεγέθους, χωρίς πολλά κουκούτσια. Η δίφορη αυτή ποικιλία, που συλλέγεται, φθινόπωρο, άνοιξη και καλοκαίρι, είναι ευπαθής στην κορυφοξήρα.
Λίζμπον (Lisbon): Παραγωγική μονόφορη ποικιλία χωρίς πολλά σπέρματα, με μεγάλη περιεκτικότητα σε χυμό. Ο καρπός της είναι μεγάλος με ελλειπτικό σχήμα, πολύ κοντό λαιμό και μεγάλη θηλή. Συγκομίζεται από Οκτώβριο μέχρι Φεβρουάριο. Είναι ευπαθής σε προσβολή από κορυφοξήρα.
Αδαμοπούλου: Πολύφορη ποικιλία με μεγάλους, ξινούς και χυμώδεις καρπούς που έχουν τραχύ φλοιό με λίγα σπέρματα. Ενδείκνυται για καλλιέργεια σε μέρη όπου υπάρχει πρόβλημα με την ασθένεια κορυφοξήρα.
Μαγληνό: Πολύ παραγωγική μονό¬φορη ποικιλία με μετρίου μεγέθους χυμώδεις και σχεδόν άσπερμους καρπούς. Ο φλοιός των καρπών της, που ωριμάζουν από Οκτώβριο έως Μάρτιο, είναι λεπτός, ενώ η ξινή σάρκα της είναι αρωματική και πλούσια σε χυμό. Είναι ευπαθής στην κορυφοξήρα.
Βακάλου: Δίφορη ποικιλία με μεγάλους, εύγευστους και χυμώδεις καρπούς, με λεία επιδερμίδα και λεπτό φλοιό, που το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της συλλέγεται άνοιξη και καλοκαίρι.
Ζαμπετάκη: Πολύφορη ποικιλία που παράγει καρπούς μετρίου µεγέθους με σάρκα πολύ χυμώδη, δίχως πολλά κουκούτσια. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της συγκομίζεται την άνοιξη και το καλοκαίρι. Παρουσιάζει ευαισθησία στην κορυφοξήρα.
Καρυστινό: Εχει μετρίου μεγέθους χυμώδεις καρπούς, με λίγα σπέρματα.Είναι ποικιλία μονόφορη, που συλλέγεται από τα τέλη του φθινοπώρου έως τις αρχές της άνοιξης.
-
Εύρηκα
-
Ιντερντονάτο
-
Καρυστινό
Λόγω της ευαισθησίας τους στους ψυχρούς βόρειους ανέμους, όσο και στους θερμούς νότιους που κάνουν τα λεμόνια να πέφτουν, φυτεύουμε τις λεμονιές σε κάποιο προστατευμένο από τους ανέμους και ηλιόλουστο μέρος.
Φύτευση σε γλάστρα
Αν θέλουμε να καλλιεργήσουμε τη λεμονιά στο μπαλκόνι, επιλέγουμε γλάστρα μεγάλου μεγέθους, βάζουμε στον πάτο της μία στρώση από ελαφρόπετρα (5 - 10 εκ.) και τη γεμίζουμε μέχρι τη μέση με κάποιο έτοιμο φυτόχωμα κατάλληλο για φυτά εξωτερικού χώρου ή κοινό χώμα μαζί με κομπόστ και κάποιο λίπασμα τύπου 5-10-15. Τοποθετούμε το φυτό μέσα στη γλάστρα, συμπληρώνουμε το υπόλοιπο χώμα, αφήνοντας περίπου 10 εκ. από το χείλος της, και ποτίζουμε καλά.
Φύτευση στον κήπο
Η καταλληλότερη εποχή για φύτευση λεμονιάς είναι η άνοιξη και οι αρχές καλοκαιριού. Αφού προμηθευτούμε δενδρύλλια εμβολιασμένα με την επιθυμητή ποικιλία και απαλλαγμένα από ασθένειες, ανοίγουμε σε νοτιοανατολική έκθεση του κήπου ένα λάκκο διαστάσεων 50x50 εκ. για τα μονοετή ή 70x70 εκ. για τα μεγαλύτερης ηλικίας. Τοποθετούμε το δέντρο στη μέση του λάκκου και προσθέτουμε το χώμα που έχουμε βγάλει από το λάκκο μαζί με καλά χωνεμένη κοπριά ή κομπόστ σε αναλογία 2:1 και 150 - 200 γρ. λίπασμα τύπου 5-10-15 ή κάποιο αντίστοιχο, κατά προτίμηση βιολογικό. Οι αριθμοί δείχνουν την αναλογία του σκευάσματος σε άζωτο- φώσφορο-κάλιο. Για καλύτερη στράγγιση προσθέτουμε και ελαφρόπετρα. Στη συνέχεια ποτίζουμε χορταστικά.
Υποστύλωση
Ολα τα νεοφυτεμένα δέντρα σε γλάστρα και στον κήπο πρέπει να δεθούν σε πάσσαλο, για να προστατευτούν από τους ανέμους. Ετσι, μετά τη φύτευση τοποθετούμε σε απόσταση 7 - 10 εκ. τον πάσσαλο στήριξης, πάνω στον οποίο θα δέσουμε τον κορμό του δέντρου με το ειδικό πλαστικό δεματικό για φυτά, που βρίσκουμε στα καταστήματα γεωργικών εφοδίων. Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε χαμηλά έναν κόμπο σαν διπλό «οχτάρι». Ετσι, εμποδίζουμε τον πάσσαλο να έρθει σε επαφή με τον κορμό και να τον τραυματίσει.
Πολλαπλασιασμός
Πολλαπλασιάζουμε τη λεμονιά με μοσχεύματα και με εμβολιασμό της επιθυμητής ποικιλίας σε κατάλληλο υποκείμενο (συνήθως νεραντζιάς), αλλά για πιο γρήγορα αποτελέσματα αγοράζουμε από τα φυτώρια εμβολιασμένα δενδρύλλια απαλλαγμένα από ασθένειες.
Κλάδεμα
Η λεμονιά δεν έχει πολλές απαιτήσεις σε κλάδεμα. Φροντίζουμε κυρίως να αφαιρούμε τους λαίμαργους βλαστούς, εκείνους δηλαδή που φύονται από το υποκείμενο - το λαιμό του φυτού, τα ξερά κλαδιά και αυτά που πιθανόν εμποδίζουν την είσοδο του ήλιου και του αέρα στο εσωτερικό του δέντρου (δίνουμε σχήμα κυπέλλου). Κλαδεύουμε στις αρχές της άνοιξης, απολυμαίνοντας το κλαδευτήρι κατά τη μετακίνησή μας από δέντρο σε δέντρο.
Λίπανση
Το χειμώνα χορηγούμε 1 κιλό κοκκώδες λίπασμα τύπου 5-5-10 ή 11-15-15 ανά δέντρο. Εναλλακτικά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο βιολογικό λίπασμα ή καλά χωνεμένη κοπριά. Από Μάρτιο έως Οκτώβριο, και ιδίως κατά την περίοδο ανθοφορίας, εφαρμόζουμε κάποιο διαφυλλικό λίπασμα με ιχνοστοιχεία (μαγγάνιο και ψευδάργυρο) ή εκχυλίσματα από φύκια.
Πότισμα
Ποτίζουμε από νωρίς την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο, κάθε εβδομάδα, με νερό που έχει λίγα άλατα. Αποφεύγουμε να αφήνουμε το δέντρο απότιστο κατά την περίοδο ανάπτυξης των καρπών. Η λεμονιά σε γλάστρα χρειάζεται πιο συχνό πότισμα σε σχέση με το έδαφος. Ενας γενικός κανόνας είναι να ποτίζουμε όταν το χώμα έχει σχεδόν στεγνώσει.
Θρεπτική Αξία
Ο χυμός του λεμονιού ενισχύει τον οργανισμό μας , καθώ ς είναι πλούσιος σε βιταμίνες C , Β1 , Β2, Β3, Β6, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, κάλιο, ανόργανα άλατα (ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο, πυρίτιο, ασβέστιο) και μεταλλικά άλατα.
Πολλαπλασιάζουμε τη λεμονιά με μοσχεύματα και με εμβολιασμό της επιθυμητής ποικιλίας σε κατάλληλο υποκείμενο (συνήθως νεραντζιάς), αλλά για πιο γρήγορα αποτελέσματα αγοράζουμε από τα φυτώρια εμβολιασμένα δενδρύλλια απαλλαγμένα από ασθένειες.
Κλάδεμα
Η λεμονιά δεν έχει πολλές απαιτήσεις σε κλάδεμα. Φροντίζουμε κυρίως να αφαιρούμε τους λαίμαργους βλαστούς, εκείνους δηλαδή που φύονται από το υποκείμενο - το λαιμό του φυτού, τα ξερά κλαδιά και αυτά που πιθανόν εμποδίζουν την είσοδο του ήλιου και του αέρα στο εσωτερικό του δέντρου (δίνουμε σχήμα κυπέλλου). Κλαδεύουμε στις αρχές της άνοιξης, απολυμαίνοντας το κλαδευτήρι κατά τη μετακίνησή μας από δέντρο σε δέντρο.
Λίπανση
Το χειμώνα χορηγούμε 1 κιλό κοκκώδες λίπασμα τύπου 5-5-10 ή 11-15-15 ανά δέντρο. Εναλλακτικά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο βιολογικό λίπασμα ή καλά χωνεμένη κοπριά. Από Μάρτιο έως Οκτώβριο, και ιδίως κατά την περίοδο ανθοφορίας, εφαρμόζουμε κάποιο διαφυλλικό λίπασμα με ιχνοστοιχεία (μαγγάνιο και ψευδάργυρο) ή εκχυλίσματα από φύκια.
Πότισμα
Ποτίζουμε από νωρίς την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο, κάθε εβδομάδα, με νερό που έχει λίγα άλατα. Αποφεύγουμε να αφήνουμε το δέντρο απότιστο κατά την περίοδο ανάπτυξης των καρπών. Η λεμονιά σε γλάστρα χρειάζεται πιο συχνό πότισμα σε σχέση με το έδαφος. Ενας γενικός κανόνας είναι να ποτίζουμε όταν το χώμα έχει σχεδόν στεγνώσει.
Θρεπτική Αξία
Ο χυμός του λεμονιού ενισχύει τον οργανισμό μας , καθώ ς είναι πλούσιος σε βιταμίνες C , Β1 , Β2, Β3, Β6, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, κάλιο, ανόργανα άλατα (ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο, πυρίτιο, ασβέστιο) και μεταλλικά άλατα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου