Φυτά για… τεμπέληδες: Δείτε ποια δεν χρειάζονται πότισμα

Μπορεί να αγαπάτε πολύ τα φυτά αλλά δεν έχετε καθόλου χρόνο να τα φροντίζετε και να τα ποτίζετε. Δείτε ποια φυτά είναι ιδανικά για… τεμπέληδες κηπουρούς και δεν θέλουν σχεδόν καθόλου πότισμα.
Αλόη
Είναι ένα από τα πιο ανθεκτικά φυτά και το μόνο που ίσως χρειαστεί κάποια στιγμή είναι μία μεγαλύτερη γλάστρα μιας και συνεχώς μεγαλώνει. Χρησιμοποιήστε τα φύλλα της για να κάνετε μάσκες ομορφιάς και σαν ρόφημα για να καθαρίζετε τον οργανισμό και να βελτιώνετε τη διαδικασία της πέψης.
Κάκτοι
Η σλουμπεργκέρα είναι από τους κάκτους που χρειάζονται μέτριο φως και νοτισμένο χώμα ενώ θέλει νερό μία φορά την εβδομάδα. Γενικότερα οι κάκτοι θέλουν πολύ λίγο πότισμα και πολύ ήλιο με αποτέλεσμα να είναι τα ιδανικά φυτά για τεμπέληδες.
Νεφρίτης
Πρόκειται για ένα φυτό που αντέχει για αρκετό καιρό χωρίς νερό. Το μόνο που χρειάζεται είναι ξηρό κλίμα και αρκετό φως ενώ καλό είναι μία στο τόσο να ψεκάζετε με λίγο νερό τα φύλλα του για να μην ζαρώνουν. Αν δεν ξέρετε πώς να φυτέψετε ένα φυτό σε μία γλάστρα με επιτυχία, σας έχουμε εδώ 13 συμβουλές για να τα καταφέρετε.
Παχύφυτα
Πρόκειται για φυτά που δε θέλουν ιδιαίτερο πότισμα. Για παράδειγμα η καλαγχόη θέλει πότισμα κάθε 10 μέρες ενώ το μόνο που χρειάζεται είναι να έχει φως. Ο τηλέγραφος θέλει νοτισμένο χρώμα αλλά αντέχει και με ένα πότισμα την εβδομάδα. Το ίδιο ισχύει και για τα περισσότερα παχύφυτα.
Φυτά αέρος
Τα φυτά αυτά δε χρειάζονται χώμα για να μεγαλώσουν και να αναπτυχθούν. Μπορούν να το κάνουν πολύ εύκολα όντας πάνω σε άλλα φυτά ή σε αντικείμενα ενώ παίρνουν τα θρεπτικά συστατικά τους από τον αέρα. Πόσο τέλειο είναι αυτό; Ψάξτε για τα λεγόμενα Tillandsias τα οποία θα χρειάζεται να ψεκάζετε με νερό μόνο μία φορά την εβδομάδα.

Read More

ΦΥΤΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΓΙΑ ΦΡΑΧΤΕΣ ΣΠΙΤΙΩΝ

Η περίφραξη της οικίας με φυτά αποτελεί ένα θέμα όσον αφορά την διαμόρφωση εξωτερικών χώρων. Η επιλογή των φυτικών ειδών γίνεται με βάση το κόστος,τις εδαφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες μιας περιοχής.Μερικά από τα ποια γνωστά και κατάλληλα  φυτικά είδη είναι τα εξής:

• ΘΑΜΝΟΣ : ΑΓΓΕΛΙΚΗ (PITTOSPORUM) 

      ΟΙΚ:PITTOSPORACEAE (200 είδη)

Αειθαλής θάμνος που μπορεί να αναπτυχθεί σε δενδρύλιο με πλατιά πυκνή κόμη, όπως επίσης και για φράχτη-με το κατάλληλο κλάδεμα-. Kατάλληλο για μπαλκόνια, σε γλάστρες και ζαρντινιέρες λόγω του ότι είναι πολύ ανθεκτικό, ζεί άνετα και σε σκιερά και σε ηλιόλουστα μέρη. Λουλούδια άσπρα που αναδύδουν άρωμα πορτοκαλιάς από Απρίλιο έως Μάιο. Καλλιεργείται εύκολα και έχει μεγάλη ανθεκτικότητα κοντά στη θάλασσα και στο βουνό.

• ΘΑΜΝΟΣ ΠΥΞΑΡΙ (BUXUS SEMPERVIRENS)

            OIK.:BUXACEAE

   

Θάμνος αειθαλής, αργής ανάπτυξης.  Εξαιτίας της κομψής του εμφάνισης, το πυξάρι προτιμάται να φυτεύεται ως φράχτης, ή για να οριοθετήσει μονοπάτια και παρτέρια ή στη φυτογλυπτική ως διακοσμητικό κήπου.

• ΘΑΜΝΟΣ ΛΙΓΟΥΣΤΡΟ (LIGUSTRUM JAPONICUM)       ΟΙΚ:ΟLEACEAE

Το λιγούστρο είναι ένας από τους πιο γνωστούς θάμνους στην ελλάδα. Και αυτό γιατί μεγαλώνει γρήγορα. Έχει πράσινα φύλλα και μπορεί να φτάσει τα 5 μέτρα. Κάνει λευκά λουλούδια και στην συνέχεια σχηματίζει μωβ μπλε σκούρους καρπούς. Θέλει μέτριες ποσότητες νερού και λιπάσματος. Χρειάζεται ηλιόλουστα σημεία. Αντέχει το κρύο. Συνήθως το χρησιμοποιούμε για φυτοφράχτες αλλά και σαν μικρό δένδρο. Πολύ διαδεδομένο και για πεζοδρόμια. Είναι από τα πιο οικονομικά φυτά.

• ΘΑΜΝΟΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗ (NERIUM OLEANDER) ΟΙΚ.:APOCYNACEAE              

Η πικροδάφνη κατάγεται από τη Μεσόγειο και ανήκει στην οικογένεια των αποκυνιδών. . Είναι επιβλητικός θάμνος και μπορεί να φτάσει τα 5 μ. ύψος. Μεγαλώνει σε μέρη με υγρό υπόστρωμα, όπως οι όχθες ποταμών, και είναι αειθαλής. Έχει λογχοειδή, δερματώδη φύλλα και μονά ροζ-κόκκινα άνθη. Υπάρχουν και ποικιλίες με άσπρα, κίτρινα, μωβ και διπλά. Πρόκειται όμως για καλλιεργούμενα είδη που δεν μεγαλώνουν πολύ. Η πικροδάφνη θέλει ήλιο, ζέστη και φρέσκο αέρα, γι' αυτό μπορεί να βγει έξω από την αρχή της άνοιξης. Επιβιώνει όμως ακόμα και σε ελαφριά νυχτερινή παγωνιά. Το χειμώνα παραχωρήστε της φως και δροσιά στους 5-10°C. Το καλοκαίρι θέλει πολύ νερό και λίπανση.Ανθίζει Μαίο έως Οκτώβριο.

• ΘΑΜΝΟΣ ΦΩΤΙΝΙΑ(Photinia x fraseri) 

       ΟΙΚ:ROSACEAE                                                       

Η φωτίνια είναι ένας από τους πιο εντυπωσιακούς θάμνους ειδικά στις αρχές της άνοιξης. Γενικά είναι ένα θάμνος με χρώμα φυλλώματος το πράσινο. Όμως σε περίπτωση που εκτίθεται σε ηλιόλουστα σημεία τα νέα φύλλα είναι κόκκινου χρώματος που στην συνέχεια πρασινίζουν. Κατά την διάρκεια όμως της άνοιξης η παραγωγή φύλλων όπως και σε όλα τα φυτά είναι μεγάλη. Έτσι αυτή την περίοδο μετατρέπεται σε έναν κατακόκκινο θάμνο. Τέλη του χειμώνα προς άνοιξη σχηματίζει όμορφα λευκά λουλούδια.

Οι απαιτήσεις σε νερό το καλοκαίρι είναι κάθε 1-2 μέρες ενώ τον χειμώνα περίπου κάθε 6-7 μέρες. Η χρήση του γίνεται σαν δενδράκι, σαν ανεξάρτητος θάμνος αλλά και σαν φυτοφράχτης. Η συχνή λίπανση θα βοηθήσει στην παραγωγή πιο πολλών ανθέων.Απόσταση φύτευσης 0.70μ.

• ΘΑΜΝΟΣ-ΔΕΝΤΡΟ  ΛΕΙΛΑΝΤ (Leylandii Cupressus)       ΟΙΚ.CUPRESSACEAE

Είναι ταχέως αναπτυσσόμενο ένα αειθαλές δέντρο πολύς χρησιμοποιούμενος μέσα δενδροκηποκομία, πρώτιστα για τους φράκτες και τις οθόνες.

Το κυπαρίσσι Leyland είναι  υβρίδιο μεταξύ Κυπαρίσσι Monterey,Macrocarpa Cupressus, και Κυπαρίσσι Nootka, Nootkatensis Cupressus, οικογένεια Cupressaceae

Read More

Λεμονιά

Λεμονιά

Ομορφαίνει όλο το χρόνο με την αειθαλή φυλλωσιά της κήπους και μπαλκόνια, χαρίζοντάς μας μία, δύο ή περισσότερες φορές μέσα στο έτος τα ευωδιαστά λευκά άνθη της όσο και τους ξινούς, χυμώδεις και κιτρινωπούς καρπούς της. Ο λόγος για τη λεμονιά, το πιο διαδεδομένο εσπεριδοειδές των μεσογειακών κήπων. Το καρποφόρο δέντρο, που πιθανότατα προήλθε από το πάντρεμα κίτρου και μανταρινιάς, ξεχωρίζει για την όμορφη καταπράσινη σφαιρική κόμη, που δεν ξεπερνά σε ύψος τα 5 - 6 μ. και την έντονη καρποφορία, ανάλογα με την ποικιλία στην οποία ανήκει.

Πώς κατηγοριοποιούνται οι λεμονιές
Μονόφορες: ανθίζουν την άνοιξη, καρποφορούν τον επόμενο χειμώνα.
Δίφορες: καρποφορούν μία φορά το χειµώνα και μία δεύτερη το καλοκαίρι.
Πολύφορες: καρποφορούν όλο το χρόνο.
Οι κυριότερες ποικιλίες
Στις περισσότερες ποικιλίες λεμονιάς η συγκομιδή ξεκινάει από τις αρχές φθινοπώρου και κλιμακώνεται μέχρι την επόμενη άνοιξη. Υπάρχουν όμως και ποικιλίες που παράγουν καρπούς και το καλοκαίρι.
Ιντερντονάτο (Inderdonato): Μονόφορη ποικιλία με μεγάλους, επιμήκεις ή κυλινδρικούς καρπούς με λίγα κουκούτσια. Εχει φλοιό μετρίου πάχους, λείο και στιλπνό, ενώ η χυμώδης σάρκα της είναι πρασινο¬κίτρινη, τραγανή και ξινή. Εξαιτίας της πρωιμότητάς της (συγκομίζεται από Αύγουστο - Σεπτέμβριο έως Φεβρουάριο) είναι κατάλληλη για παραθαλάσσιες περιοχές.
Εύρηκα (Eureka): Παραγωγική ποικιλία με ζουμερούς και αρωματικούς καρπούς, μικρού μεγέθους, χωρίς πολλά κουκούτσια. Η δίφορη αυτή ποικιλία, που συλλέγεται, φθινόπωρο, άνοιξη και καλοκαίρι, είναι ευπαθής στην κορυφοξήρα.
Λίζμπον (Lisbon): Παραγωγική μονόφορη ποικιλία χωρίς πολλά σπέρματα, με μεγάλη περιεκτικότητα σε χυμό. Ο καρπός της είναι μεγάλος με ελλειπτικό σχήμα, πολύ κοντό λαιμό και μεγάλη θηλή. Συγκομίζεται από Οκτώβριο μέχρι Φεβρουάριο. Είναι ευπαθής σε προσβολή από κορυφοξήρα.
Αδαμοπούλου: Πολύφορη ποικιλία με μεγάλους, ξινούς και χυμώδεις καρπούς που έχουν τραχύ φλοιό με λίγα σπέρματα. Ενδείκνυται για καλλιέργεια σε μέρη όπου υπάρχει πρόβλημα με την ασθένεια κορυφοξήρα.
Μαγληνό: Πολύ παραγωγική μονό¬φορη ποικιλία με μετρίου μεγέθους χυμώδεις και σχεδόν άσπερμους καρπούς. Ο φλοιός των καρπών της, που ωριμάζουν από Οκτώβριο έως Μάρτιο, είναι λεπτός, ενώ η ξινή σάρκα της είναι αρωματική και πλούσια σε χυμό. Είναι ευπαθής στην κορυφοξήρα.
Βακάλου: Δίφορη ποικιλία με μεγάλους, εύγευστους και χυμώδεις καρπούς, με λεία επιδερμίδα και λεπτό φλοιό, που το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της συλλέγεται άνοιξη και καλοκαίρι.
Ζαμπετάκη: Πολύφορη ποικιλία που παράγει καρπούς μετρίου µεγέθους με σάρκα πολύ χυμώδη, δίχως πολλά κουκούτσια. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της συγκομίζεται την άνοιξη και το καλοκαίρι. Παρουσιάζει ευαισθησία στην κορυφοξήρα.
Καρυστινό: Εχει μετρίου μεγέθους χυμώδεις καρπούς, με λίγα σπέρματα.Είναι ποικιλία μονόφορη, που συλλέγεται από τα τέλη του φθινοπώρου έως τις αρχές της άνοιξης.

• 
  Εύρηκα
  
• 
  Ιντερντονάτο
  
• 
  Καρυστινό
  

Κλίμα - τοποθεσία
Λόγω της ευαισθησίας τους στους ψυχρούς βόρειους ανέμους, όσο και στους θερμούς νότιους που κάνουν τα λεμόνια να πέφτουν, φυτεύουμε τις λεμονιές σε κάποιο προστατευμένο από τους ανέμους και ηλιόλουστο μέρος.
Φύτευση σε γλάστρα
Αν θέλουμε να καλλιεργήσουμε τη λεμονιά στο μπαλκόνι, επιλέγουμε γλάστρα μεγάλου μεγέθους, βάζουμε στον πάτο της μία στρώση από ελαφρόπετρα (5 - 10 εκ.) και τη γεμίζουμε μέχρι τη μέση με κάποιο έτοιμο φυτόχωμα κατάλληλο για φυτά εξωτερικού χώρου ή κοινό χώμα μαζί με κομπόστ και κάποιο λίπασμα τύπου 5-10-15. Τοποθετούμε το φυτό μέσα στη γλάστρα, συμπληρώνουμε το υπόλοιπο χώμα, αφήνοντας περίπου 10 εκ. από το χείλος της, και ποτίζουμε καλά.
Φύτευση στον κήπο
Η καταλληλότερη εποχή για φύτευση λεμονιάς είναι η άνοιξη και οι αρχές καλοκαιριού. Αφού προμηθευτούμε δενδρύλλια εμβολιασμένα με την επιθυμητή ποικιλία και απαλλαγμένα από ασθένειες, ανοίγουμε σε νοτιοανατολική έκθεση του κήπου ένα λάκκο διαστάσεων 50x50 εκ. για τα μονοετή ή 70x70 εκ. για τα μεγαλύτερης ηλικίας. Τοποθετούμε το δέντρο στη μέση του λάκκου και προσθέτουμε το χώμα που έχουμε βγάλει από το λάκκο μαζί με καλά χωνεμένη κοπριά ή κομπόστ σε αναλογία 2:1 και 150 - 200 γρ. λίπασμα τύπου 5-10-15 ή κάποιο αντίστοιχο, κατά προτίμηση βιολογικό. Οι αριθμοί δείχνουν την αναλογία του σκευάσματος σε άζωτο- φώσφορο-κάλιο. Για καλύτερη στράγγιση προσθέτουμε και ελαφρόπετρα. Στη συνέχεια ποτίζουμε χορταστικά.
Υποστύλωση
Ολα τα νεοφυτεμένα δέντρα σε γλάστρα και στον κήπο πρέπει να δεθούν σε πάσσαλο, για να προστατευτούν από τους ανέμους. Ετσι, μετά τη φύτευση τοποθετούμε σε απόσταση 7 - 10 εκ. τον πάσσαλο στήριξης, πάνω στον οποίο θα δέσουμε τον κορμό του δέντρου με το ειδικό πλαστικό δεματικό για φυτά, που βρίσκουμε στα καταστήματα γεωργικών εφοδίων. Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε χαμηλά έναν κόμπο σαν διπλό «οχτάρι». Ετσι, εμποδίζουμε τον πάσσαλο να έρθει σε επαφή με τον κορμό και να τον τραυματίσει.

Πολλαπλασιασμός
Πολλαπλασιάζουμε τη λεμονιά με μοσχεύματα και με εμβολιασμό της επιθυμητής ποικιλίας σε κατάλληλο υποκείμενο (συνήθως νεραντζιάς), αλλά για πιο γρήγορα αποτελέσματα αγοράζουμε από τα φυτώρια εμβολιασμένα δενδρύλλια απαλλαγμένα από ασθένειες.
Κλάδεμα
Η λεμονιά δεν έχει πολλές απαιτήσεις σε κλάδεμα. Φροντίζουμε κυρίως να αφαιρούμε τους λαίμαργους βλαστούς, εκείνους δηλαδή που φύονται από το υποκείμενο - το λαιμό του φυτού, τα ξερά κλαδιά και αυτά που πιθανόν εμποδίζουν την είσοδο του ήλιου και του αέρα στο εσωτερικό του δέντρου (δίνουμε σχήμα κυπέλλου). Κλαδεύουμε στις αρχές της άνοιξης, απολυμαίνοντας το κλαδευτήρι κατά τη μετακίνησή μας από δέντρο σε δέντρο.
Λίπανση
Το χειμώνα χορηγούμε 1 κιλό κοκκώδες λίπασμα τύπου 5-5-10 ή 11-15-15 ανά δέντρο. Εναλλακτικά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο βιολογικό λίπασμα ή καλά χωνεμένη κοπριά. Από Μάρτιο έως Οκτώβριο, και ιδίως κατά την περίοδο ανθοφορίας, εφαρμόζουμε κάποιο διαφυλλικό λίπασμα με ιχνοστοιχεία (μαγγάνιο και ψευδάργυρο) ή εκχυλίσματα από φύκια.
Πότισμα
Ποτίζουμε από νωρίς την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο, κάθε εβδομάδα, με νερό που έχει λίγα άλατα. Αποφεύγουμε να αφήνουμε το δέντρο απότιστο κατά την περίοδο ανάπτυξης των καρπών. Η λεμονιά σε γλάστρα χρειάζεται πιο συχνό πότισμα σε σχέση με το έδαφος. Ενας γενικός κανόνας είναι να ποτίζουμε όταν το χώμα έχει σχεδόν στεγνώσει.
Θρεπτική Αξία
Ο χυμός του λεμονιού ενισχύει τον οργανισμό μας , καθώ ς είναι πλούσιος σε βιταμίνες C , Β1 , Β2, Β3, Β6, πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, κάλιο, ανόργανα άλατα (ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο, πυρίτιο, ασβέστιο) και μεταλλικά άλατα.

Read More

Ελιά

Οι ποικιλίες της ελιάς είναι αμέτρητες, γιαυτό και εμείς θα αναφέρουμε μερικές από τις σημαντικότερες. Αναλυτικότερα:

Κορωνέικη ή κρητικιά, λιανολιά και ψιλολιά: Είναι ένα είδος ελιάς με μεγάλη παραγωγικότητα και θεωρείται ιδιαίτερα ανθεκτική.
Αδραμυτινή: Πρόκειται για την πιο φημισμένη ελιά της Μικράς Ασίας, όπου το σημαντικότερο μέρος της καλλιέργειάς της γίνεται στη Μυτιλήνη, αλλά και σε άλλα νησιά. Ο καρπός της έχει στρογγυλό σχήμα και μεσαίο μέγεθος.
Μανάκι ή Κοθρέικη: Τη συναντάμε σε όλη σχεδόν την Πελοπόννησο, αλλά και τη Ρούμελη και θεωρείται ελιά υψηλής απόδοσης και ποιότητας.
Μεγαρίτικη: Πρόκειται για μία ποικιλία ελιάς, ιδιαίτερα καλή. Τη συναντάμε στη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο.
Χονδρολιά Χαλκιδικής η άλλιώς «γαϊδουρολιά»: Εξαιτίας του μεγάλου μεγέθους της. Αυτό το είδος ελιάς το συναντάμε κυρίως στο νομό Χαλκιδικής.
Θρούμπα ή σταφιδολιά: Πρόκειται για μία ξεχωριστή ποικιλία βρώσιμης ελιάς. Είναι οι αγαπημένες ελιές των Κρητικών και παράγονται σε μεγάλες ποσότητες στο Μαλεβίζι, στη Μεσαρά, στο Αμάρι και στο Μυλοπόταμο. Εχουν την ιδιότητα να ξεπικρίζουν μόνες τους πάνω στο δέντρο και καταναλώνονται χωρίς να χρειάζονται καμιά επεξεργασία. Τέλος, επειδή μπορούμε να τις βρούμε στο εμπόριο χωρίς αλάτι, είναι ιδανικές για όσους ακολουθούν μία δίαιτα.
Κονσερβολιά ή αλλιώς Βόλου, Αρτας, Αγρινίου ή Αμφίσσης: Το συγκεκριμένο είδος ελιάς δίνει μεγάλους καρπούς και καλλιεργείται κυρίως στην Ήπειρο, τη Ρούμελη και τη Θεσσαλία.
Τσουνάτη: Πρόκειται για μία διαφορετική ποικιλία ελιάς, η εικόνα της οποίας θυμίζει μαστό, αφού έχει χαρακτηριστική θηλή. Καλλιεργείται κυρίως στα Χανιά, το Ρεθύμνο και τη Λακωνία.
Καλαμών: Μία από τις πιο φημισμένες ποικιλίες ελιάς ακόμη και στο εξωτερικό. Καλλιεργείται κυρίως στη Μεσσηνία και τη Λακωνία, όπως και σε μερικές περιοχές της Ρούμελης και θεωρείται υψηλής ποιότητας.

Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Read More